Trymowanie terierów niskonożnych szorstkowłosych

Teriery o krótkich nogach, mocnej budowie ciała i dużej głowie, a co za tym idzie mocnych szczękach, służyły do polowań na lisy i do wypłaszania zwierzyny ukrywającej się w norach. Małe psy o mocnej budowie i silnym, odważnym usposobieniu były doskonałym wsparciem w pracy myśliwego

Teriery niskonożne szorstkowłose zali-czamy do grupy III FCI, sekcji 2. Do ich grona należą najpopularniejsze west highland white terriery, terier szkocki, cairn terrier oraz norwich terrier, norfolk terrier, terier australijski i dandie dinmont terrier. Większość terierów wywodzi się z Wysp Brytyjskich, gdzie szczególną rolę w tworzeniu ras niskonożnych odegrali hodowcy ze Szkocji, selekcjonując psy ze względu na kolor. W ten sposób powstały najbardziej znane teriery niskonożne szorstkowłose, wywodzące się od cairn terriera – west highland white terrier („westie”) i terier szkocki („szkot”).

Szata

Cechą charakterystyczną terierów niskonożnych szorstkowłosych jest struktura sierści na grzbiecie – niemalże jednakowa dla wszystkich – i długa, opadająca wzdłuż ciała „spódniczka”, od linii żeber do ziemi. Włos okrywowy, bardzo gęsty i szorstki z umiarkowaną ilością podszerstka, stanowi okrywę włosową zabezpieczającą psy przed przemakaniem i przemarzaniem. Tak jak w przypadku terierów szorstkowłosych wysokonożnych, rolę szaty okrywowej trudno przecenić. Gruba warstwa włosa okrywowego to swoisty parasol, po którym woda ścieka jak po kaczce, nie wnikając w grubsze warstwy sierści i do skóry. Zimą podszerstek spełnia rolę pulowera, chroniąc psa przed przemarzaniem. Szorstka spódniczka” osłania brzuch psa o krótkich nogach, zabezpieczając przed skaleczeniami i drobnymi otarciami podczas zabawy w runie leśnym czy trawie.

Trymowanie

Korpus

Tak jak w przypadku wszystkich ras psów, których sierść wymaga częstej pielęgnacji, teriery niskonożne zaczynamy trymować, gdy osiągną wiek 4 miesięcy. W odróżnieniu od terierów wysokonożnych, które trymujemy za pomocą nożyków trymerskich o zróżnicowanej gęstości ząbków, teriery niskonożne trymujemy kamieniem groomerskim. Naturalny kamień jest skałą pomagmową, zwaną potocznie pumeksem. Jego powierzchnia jest porowata ze względu na liczne wgłębienia, które w tym przypadku pomagają groomerowi w usunięciu wierzchniej warstwy martwego włosa. Nigdy nie trymujemy „do skóry”, stosując zasadę trymowania rotacyjnego (opisaną w artykule dotyczącym pielęgnacji terierów wysokonożnych – „VetPersonel” 3/2012).

Kamień groomerski wraz z kredą ułatwiają i przyspieszają pracę groomera. Ponieważ powierzchnia kamienia jest bardzo szorstka i porowata, może uszkadzać delikatną skórę wewnętrznej części dłoni. Przed uszkodzeniem naskórka należy zabezpieczyć dłoń rękawiczką przeznaczoną do jazdy rowerem. Dzięki wolnym palcom możemy dobrze wyczuwać chwytany włos i jego osadzenie w skórze psa, nie zadając mu bólu. Przed rozpoczęciem pracy sierść psa należy prawidłowo przygotować, wyczesując ją dokładnie z sierści sfilcowanej lub nadmiernej ilości podszerstka. Do tego celu używamy metalowego grzebienia, filcaka typu Mat Breaker oraz szczotki. Korpus psa z tak przygotowaną sierścią posypujemy kredą groomerską.

Głowa

Teriery niskonożne różnią się przede wszystkim kształtem głowy i kolorem sierści. I tak głowa west highland white terriera ma kształt okrągły, jabłko-waty z uszami ustawionymi „za dziesięć druga”. Głowa teriera szkockiego jest bardzo długa i wąska, o silnych szczękach. Czubek głowy zdobią uszy ustawione jak najbliżej środka. Cechą charakterystyczną są długie brwi i broda. Głowa cairn terriera, tak jak „westie”, jest okrągła, o silnie zaznaczonym stopie, a uszy osadzone są wyżej niż u jego białego kuzyna. Głowa norwich terriera różni się od głowy norfolk terriera osadzeniem i kształtem uszu. W przypadku pierw-szego uszka są stojące. Uszy drugiego zwisają z boku głowy w kształcie litery „V”. Głowę dinmont terriera charakteryzują bardzo duże oczy i uszy w literę „V”.

W zależności od rodzaju sierści porastającej głowę terierów stosujemy odpowiednie techniki do nadania im charakterystycznego kształtu. I tak szorstką sierść na głowie trymujemy, miękką wyłącznie strzyżemy. Zawsze przed rozpoczęciem pracy pamiętamy o zapoznaniu się z wzorcem rasy. Okrągły kształt głowy („westie” i „cairn”) uzyskujemy poprzez trymowanie bądź strzyżenie włosów na okrągło wokół nosa, oczu i poniżej 1/3 wysokości uszu. Głowa norfolk terriera, norwich terriera i teriera australijskiego jest płaska, pozostawione włosy na policzkach łagodnie przechodzą w kryzę podkreślającą mocny front tych niewielkich piesków.

Front i tył

Teriery niskonożne to pieski o krótkim korpusie i wysoko osadzonym ogonie. Dla groomera ta informacja oznacza, że kształt, jaki nadaje psu tej rasy, ma podkreślać jego użytkowość i eksterier przewidziany wzorcem rasy. Krótko ostrzyżony front i wytrymowany tył poprawią ogólne wrażenie teriera, nawet jeśli jego budowie anatomicznej daleko do ideału. Nawet piesek niebiorący udziału w wystawach najlepiej prezentuje się w szacie, jaką przewidzieli dla niego hodowcy na etapie tworzenia rasy.

Kończyny tylne i przednie

Teriery niskonożne, jak nazwa wskazuje, charakteryzują się krótkimi koń-czynami. Bywa, że ich łapy mają tzw. francuskie śródręcze, a to oznacza, że paznokcie nie są stawiane do przodu, lecz na zewnątrz. Wszystkie cechy niepożądane warto maskować dłuż-szym włosem i tak aby ukryć tę wadę, należy na paluszkach pozostawić dłuższe włosy, żeby przykryły paznokcie. W konsekwencji tego na całej kończynie należy pozostawić dłuższe włosy, tworzące kolumnę Patrząc na psa z przodu i z tyłu, pomiędzy łapami wycinamy małe przestrzenie w kształcie trójkąta, aby podkreślić ich równoległą akcję w ruchu.

Uwagi końcowe

Trymowanie terierów niskonożnych można wykonywać również za pomocą palców (cairn terrier, norwich terrier, norfolk terrier, terier australijski). Dla ułatwienia stosujemy gumowe na-kładki lub wyłącznie kredę groomer-ską. W przypadku sierści zbyt miękkiej stosujemy zgrzebła (coat-king) do usuwania nadmiernej ilości podszerstka. Jeśli sierść jest zupełnie wełnista, nie wolno jej trymować, by nie zadawać psu bólu. Taką szatę strzyżemy z włosem na długość min 1,5 cm dla ochrony skóry przed działaniem promieni UV. Pozostałe części ciała psa strzyżemy zgodnie ze wzorcem rasy, uwzględniając różnice w długościach włosów i łagodne ich przechodzenie z jednej długości w drugą.

Kąpiel

Teriery kąpiemy jak najrzadziej, aby nie zmiękczać szorstkiej sierści lub po kąpieli stosujemy środki przywracające szorstkość włosa. Jeśli pies kąpany jest bezpośrednio przed trymowaniem, należy go dokładnie wysuszyć, by nie przeprowadzać zabiegu na wilgotnej skórze. Tylko psy białe, uczestniczące w wystawach kąpiemy w szamponach przeznaczonych do białej sierści. Po prezentacji należy psa ponownie wykąpać w szamponie pielęgnacyj-nym lub odżywczym. Szampony wybielające wysuszają włos i otwierają jego łuskę. Z tego powodu brud wnika w głąb włosa i trudno go usunąć. Do trymowania psa bezpośrednio po kąpieli bezwzględnie używamy kredy groomerskiej.