Grooming wystawowy Airedale Terrier

Airdale Terrier przygotowany do wystawy

Przygotowanie szaty airedale terriera uzależnione jest od terminu wystawy, na którą pies został zgłoszony. To bardzo istotna informacja, ponieważ prace związane z trymowaniem poszczególnych partii ciała psa rozpoczynamy od 8 do 10 tygodni przed wystawą

Artykuł ukazał się w kwartalniku Vet Personel wydanie nr 1/2016

Sierść airedale terriera zgodnie ze standardem rasy ma różna długość — w zależności od partii ciała. Bardzo istotne jest odpowiednie zaplanowanie terminów skubania i wyznaczenie ich w kalendarzu, by sierść mogła odrosnąć na odpowiednią długość. Aby dobrze przygotować psa do wystawy, należy zapoznać się ze standardem rasy, jego wymogami dotyczącymi anatomii, eksterieru i szaty. Aktualny wzorzec zamieszczony jest na stronie Związku Kynologicznego w Polsce. Poznanie charakterystycznych cech rasy ułatwia korektę budowy anatomicznej, ukrycie wad lub cech niepożądanych oraz uwydatnienie zalet. To jest bardzo istotne w przygotowaniu psa do wystawy.

Krótka charakterystyka rasy

Standard rasy airedale terriera zalicza go do ras średnich (20-28 kg). Jest to największy z terierów, zwany "królem terierów", wszechstronnie użytkowy. Dawniej airedale był psem myśliwskim, a z biegiem lat stał się psem familijnym. Jest to wysokonożny kuzyn foksteriera i teriera walijskiego o szacie szorstkiej z podszerstkiem. Pies o suchej budowie ciaka, krótkim grzbiecie, średniej długości szyi — w stosunku do długości grzbietu jak 1:1. Airedale ma dobrze wysklepione żebra z głęboką klatką piersiową. Guz siedzeniowy jest dobrze zaznaczony. Ogon — niekopiowany, wysoko osadzony i radośnie noszony nad grzbietem. Kończyny tylne i przednie dobrze kątowane, z długimi kośćmi udowymi i podudzi. Stopa — krótka z małą, kocią łapą i dobrze wysklepionymi palcami. Charakterystyczną cechą rasy jest długa głowa w kształcie cegły, noszona wysoko. Wszystkie płaszczyzny głowy sa równoległe. Głowa ma słabo zaznaczony stop. Uszy są wysoko osadzone, półstojące, załamane nieco powyżej linii czaszki. Długość mózgoczaszki do trzewioczaszki w stosunku 1:1. Kwadratowa, mocna żuchwa i szczęka, zgryz nożycowy. Duża trufla nosowa. Małe oczy w kształcie migdała. Policzki płaskie. Wysoki kłąb. Akcja kończyn równoległa w swobodnym kłusie. Szata twarda, szorstka, maść - czaprakowa, intensywność podpalania — od jasnego złota do ciemnorudego. Czaprak czarny lub przesiany na rudo (grizle). Podszerstek — czarny lub szary. Airedale terrier ma charakter łagodny, jest otwarty do ludzi, łagodny dla psów, dobrze stróżuje i aportuje. Lojalny wobec właściciela.
Cechy niepożadane: wydłużony grzbiet, płaskie żebra, strome kończyny tylne i przednie oraz wadliwa ich postawa (francuskie nadgarstki), wadliwa postawa kończyn tylnych (postawa krowia stóp lub pięty ustawione na zewnątrz, a palce do środka), długa stopa, wąska akcja kończyn przednich i tylnych. Krótka szyja, wysklepiona lub zapadnięta partia lędźwiowa kręgosłupa. Krótka głowa z zaznaczonym stopem, słaba żuchwa i szczęka ze naprzemiennym lub przodozgryzem. Nisko osadzony ogon zwinięty w precel. Zbyt szeroko rozstawione palce łap (niedźwiedzia łapa). Ciężki, niewydajny ruch kończyn. Szeroko rozstawione, duże uszy. Szata miękka, wełnista, skręcona, bardzo czarna z przeczernieniami na nosie, udach i łopatkach (wooly coat). Agresja w stosunku do ludzi oraz innych psów, brak socjalizacji, lękliwość.

Pielęgnacja i potrzebne narzędzia

Wyczesywanie

Do wyczesania airedale terriera używamy różnych szczotek, furtrimera i metalowego grzebienia. W okresie wystawowym szata airedale terriera powinna być pozbawiona podszerstka, przylegająca i lśniąca. W tym celu furtrimerem wyczesujemy podszerstek co 4 dni. Począwszy od szyi (tuż za guzem potylicznym), do kłębu, wzdłuż grzbietu, po lędźwiach, po nasadę ogona, wierzchnią jego część, uda oraz łopatki i żebra. Każdorazowo po usuwaniu podszerstka wygładzamy sierści szczotką z naturalnego włosia, która ma na celu usunięcie kurzu, naskórka oraz roztarcie lanoliny po powierzchni włosów z gruczołów łojowych. Dzięki temu szata staje się lśniąca i ściśle przylegajaca, naturalnie ozzyszczona. Nabiera koloru oraz blasku. Głowę wyczesujemy metalowym grzebieniem, zaczesując brwi lekko do przodu i na boki, a wąsy i brodę wyłącznie do przodu. Łapy wyczesujemy szczotką zakładaną na ręke (jak końskie zgrzebło) z krótkimi pinami bez kulek (by nie szarpały sierści) i ruchami raz pod górę, raz na dół, raz przy razie, lekko przyciskając do skóry, wyczesujemy, jednocześnie układając włos. Łap nigdy nie czeszemy na sucho i brudno, dlatego przed rozpoczęciem tego zabiegu najlepiej je umyć i wysuszyć suszarką. Łapy czeszemy jak najrzadziej, aby oszczędzić sierść, ponieważ dłuższy twardy włos łatwo wypada. W celu wzmocnienia efektu przed rozpoczęciem pielęgnacji łap można je spryskać odżywką ułatwiającą wyczesywanie, aby zmiękczyć sierść.

Skubanie — trymowanie

Do trymowania używamy noży trymerskich, kamienia groomerskiego oraz kredy (węglan wapnia) w postaci sypkiej lub w kawałku. Należy zwrócić uwagę na to, by noże trymerskie nie ucinały sierści. Przy braku wprawy podczas używania ostrych noży możemy uszkodzić sierść, tak, że będzie nam trudno uzyskać zamierzony efekt idealnej okrywy włosowej w kondycji wystawowej. Kreda groomerska ułatwia uchwyt sierści pod nożem, by nasza praca była bardziej efektywna i mniej bolesna dla psa. Nożyki trymerskie maja różny rozstaw o ząbków i tym samym — różne przeznaczenie. Można przyjąć, że dobór nożyka do trymowania zależy gęstości sierści, czyli im gęstsza sierść, tym rzadszy rozstaw ząbków. Najlepiej jednak przed rozpoczęciem zabiegu spróbować, który z noży wyciąga sierść z łatwością. Nożyk o króciutkich, drobniutkich ząbkach służy do trymowania uszu i wszystkich partii wymagających bardzo krótkiej sierści. Przed trymowaniem nakładamy krede groomerską, a po zakończonej pracy wszystkie pozostawione pojedyncze włosy usuwamy przy pomocy kamienia groomerskiego do uzyskania zamierzonego efektu.

Kąpiel

Sierść szorstka oczyszcza się sama. Wszelkie zanieczyszczenia, takie jak: kurz, piach czy ziemia, osypują się z psa samoczynnie, kiedy odpoczywa. To bardzo charakterystyczna cecha. Dlatego psy ras szorstkich kąpiemy jak najrzadziej. Częściej kąpiemy tylko lapy, wąsy i brodę, zawsze przed wyczesaniem, aby nie wyrywać przykurzonej sierści. Stosujemy szampon przeznaczony dla sierści szorstkiej, który dzięki swoim właściwościom zwiększa jej objętość. Nogi airedale terriera mają wyglądać, jak bogato owłosione, równe kolumny. Po spłukaniu szamponu na 4 minuty nakładamy odżywkę dla sierści szorstkiej, która wzmacnia efekt działania szamponu. Z reguły wszystkie produkowane kosmetyki są koncentratami, dlatego przed użyciem należy i szampon, i odżywkę rozmieszać z wodą w proporcji 1:5 lub większej. Po kapieli sierść należy wysuszyć, jednocześnie czesząc, aby nie wyschła w strąki. Łapy czeszemy, delikatnie oszczędzając włos.

Przygotowanie do wystawy

Przygotowanie airedale terriera do udziału w wystawach najlepiej rozpocząć w wieku szczenięcym. Pierwszy zabieg wykonujemy w 4. miesiącu życia, a następne co 8 tygodni. W ten sposób wypracowana doskonałej jakości sierść w późniejszym czasie poddaje się zabiegom pielęgnacyjnym, trymowaniu, bez dyskomfortu dla psa i dla groomera. Szata airedale terriera na różnych partiach ciała powinna mieć inną długość, lecz z jednej długości w druga powinna przechodzić płynnie, bez zaznaczenia linii przejść. Grzbiet psa, żebra, uda i nasadę ogona pokrywa sierść długości 2-3 cm, przy czym najdłuższy włos znajduje się na kłębie. Łopatki pokrywa włos 7 mm, na froncie i bokach szyi sierść ma długość 5 mm, partie ciała z najkrótszym włosem długości 3 mm to: podgardle, policzki, mózgoczaszka, uszy oraz pod ogonem i spód ogona. Lapy porasta gęsta szata formowana w kształcie czterech równych kolumn.
W zależności od tego, czy pies jest przygotowywany do udziału w jednej wystawie, czy będzie prezentowany przez cały sezon, możemy jego szatę przygotować na kilka sposobów prowadzących do tego samego efektu.

Prawidłowo uformowane, równoległe kończyny przednie Airdale terriera

Prawidłowo uformowane, równoległe kończyny przednie

Korekta kończyn przednich Airdale terriera
Korekta kończyn przednich Airdale terriera

Korekta kończyn przednich

Korekta kończyn tylnich Airdale terriera
Korekta kończyn tylnich Airdale terriera

Korekta kończyn tylnych

Sposób 1

Od terminu wystawy odliczamy wstecz 8 lub 10 tygodni. Wybór terminu rozpoczęcia przygotowań oraz długości szaty na grzbiecie uzależniony jest od budowy anatomicznej psa oraz jego kondycji i wieku. Jeśli pies jest młody i delikatnej budowy, można ją optycznie wzmocnić przez pozostawienie dłuższej sierści. Wówczas zabieg trymowania powinniśmy rozpocząć wcześniej (10 tyg.)
W tym czasie trymujemy ciało psa z wykluczeniem tych partii, na których sierść ma być najkrótsza, oraz łap. Łopatki oraz wewnętrzną część uda skubiemy 5-6 tygodni przed wystawą, a najkrótsze partie — 4 tygodnie. Miejsca przejść z partii najkrótszych do najdłuższych wyskubujemy delikatnie, przebierając włos po włosku, tak, aby nie były widoczne i by wyglądały naturalnie. Z najdłuższych włosów przeskubujemy również wąsy i brodę. Unikamy trymowania w place i do skóry, zawsze dążąc do odszukania warstwy spodniej, czyli krótszej, od trymowanej. Pies po zabiegu zawsze wygląda tak, jakby miał iść jutro na wystawę. Jeśli pies nie jest pokazywany co tydzień lub dwa, to trymowanie powtarzamy zawsze według tego samego schematu. Grzbiet — co 8 tygodni, łopatki co — 5-6 tygodni, uszy, policzki. podgardle, mózgoczaszka, front i boki szyi — co 4 tygodnie.

Sposób 2

Tak zwane wyłysianie psa zaleca się w przypadku sierści o dużej ilości podszerstka, który bardzo trudno w pełni usunąć przy pomocy furtrimera. Takie postępowanie z sierścią znacznie poprawia jej jakość, chociaż budzi wiele kontrowersji. W terminach podanych powyżej trymujemy wszystkie partie ciała psa zupełnie do skóry z wyłączeniem łap, brody, kufy, brwi i wąsów. Odrastająca sierść będzie nienagannej jakości, ale efekt utrzyma się tylko tak długo, aż sierść ponowie nie przerośnie pożądanej długości. Taki sposób postępowania z sierścią daje mozliwość uzyskania dobrego efektu, lecz odbiera szanse na udział w większej liczbie wystaw niż 3, 4 w roku. Sierść z łysej skóry odrasta bardzo powoli w całej swojej gęstości, dlatego aby ją bezboleśnie usunąć, kiedy już obumrze, trzeba zaczekać wiele tygodni. Po ich upływie zabieg wyłysiania powtarzamy ponownie. Zasada łączenia partii krótkich i dłuższych jest taka sama jak w sposobie I.

Sposób 3

Trymowanie rotacyjne, czyli systematyczne skubanie sierści. Jest to najbardziej ulubiony sposób skubania sierści przez hodowców i handlerów. Daje możliwość utrzymania sierści psa w kondycji wystawowej przez cały sezon. Grzbiet i pozostałe partie trymowane są na bieżąco, a łapy — każdorazowo z najdłuższych włosów poza spodnią, nową warstwę. Taki sposób skubania sierści nazywamy trymowaniem rotacyjnym. Skubiemy przed każda wystawą i zaraz po powrocie z niej. Systematycznie usuwana sierść daje sie łatwo trymować. Wszystkie długie odrosty usuwamy do warstwy spodniej, pozostawiając świeży, lśniący, szorstki, wypigmentowany włos. I tak jedna warstwa odrasta, a druga się starzeje - i tak dalej.

Trymowanie głowy

Podążając za opisem eksterieru rasy, głowa airedale terriera ma być jak najdłuższa, w płaszczyznach równoległa, z małymi trójkątnymi brwiami. Trymowanie głowy rozpoczynamy na 4 tygodnie przed wystawą. Zaczynając od mózgoczaszki, sierść trymujemy w kierunku guza potylicznego i tuż za nim. Następnie skubiemy boki czaszki oraz policzki do zewnętrznego kącika oka. Brwi nie wystają poza linię czaszki. Ich początek znajduje się w najwyższych punktach głowy, tuż nad oczodołami. Pomiędzy nimi wyskubujemy sierść na szerokośc wskazującego palca, tak, aby je oddzielić. Brodę airedale terriera formujemy, począwszy od kacików warg w kierunku końca żuchwy. Według standardu rasy to mała kozia broda. Włosy na policzkach i kufie zaczesywane na zewnątrz nie mogą wystawać poza linię czaszki. Wszystkie odstające muszą być usunięte — tak, aby włosy tworzyły prostokąt. Brwi zaczesujemy na zewnątrz oka i dopiero w takim ułożeniu formujemy je palcami w trójkąt, usuwając najdłuższe wystające włosy. Końce brwi powinny sięgać połowy długości głowy.

Głowa Airdale terriera przed trymowaniem

Głowa przed trymowaniem

Korekta budowy czaszki Airdale terriera

Korekta budowy czaszki

Głowa Airdale terriera nieprawidłowo wytrymowana w klepsydrę

Głowa nieprawidłowo wytrymowana w klepsydrę

Prawidłowo wytrymowana głowa Airdale terriera

Prawidłowo wytrymowana głowa

Prawidłowo przygotowana głowa Airdale terriera
Prawidłowo przygotowana głowa Airdale terriera

Prawidłowo przygotowana głowa

Czego unikać

Należy unikać stosowania maszynki elektrycznej lub degażówek do skracania sierści na wszystkich partiach ciała psa. Jeśli sierść słabo wychodzi, zamiast stosowania narzędzi należy wydłużyć czas pomiędzy zabiegami, by sierść mogła obumrzeć. Ucinanie włosa uszkadza jego strukturę, miesza warstwy sierści - podszerstek z szatą okrywową — a także zmiękcza sierść i niszczy jej kolor. Odbudowanie zniszczonej sierści wymaga wielu miesięcy. Należy również unikać modelowania łap nożyczkami oraz strzyżenia brzegów uszu. W ten sposób traktowana sierść traci bezpowrotnie jakość i kolor. Przed trymowaniem nie wolno kąpać psa, aby nie zmiękczać sierści. Należy unikać wyczesywania łap na brudno, metalowym grzebieniem, ponieważ zmniejszymy ich objętość przez przerzedzenie. Należv unikać stosowania nożyczek trymerskich z głębokimi frezami przy ząbkach, bo mogą uszkadzać sierść.

Korekta eksterieru

Rys. 1-9 pokazują, jak korygować najczęściej spotykane wady ustawienia kończyn przednich i tylnych oraz głowy w kształcie trójkąta zamiast prostokąta.

Najczęściej popełniane błędy

Najcześciej popełnianym błędem jest pozostawiony zbyt obfity włos na klatce piersiowej, rękojeści mostka, kufie oraz wszystkich kończynach — szczególnie na łokciach i kolanach — tak, że widziane od przodu i od tyłu odstają, zamiast przylegać wzdłuż ciała, by kończyny w ruchu były równoległe. Błędem jest również pozostawienie zbyt dużych brwi lub ostrzyżenie łap tak, że wszystkie paznokcie są widoczne. Inne błędy to: zbyt mocno wyskubany ogon w tzw. szczurzy ogonek, uszy ogolone maszynką wraz z podgardlem, pod ogonem i jądrami, formowanie nożyczkami sierści na łapach w kolumny czy pozostawienie zbyt obfitej brody i wąsów.

Wykończenie fryzury

Do subtelnego wykończenia fryzury stosujemy różnego rodzaju kosmetyki. W celu nadania sierści gładkości i blasku spryskujemy nabłyszczaczem sierść na grzbiecie. Na łapy - po umyciu, a przed suszeniem — nakładamy piankę nadajacą sierści objętości. Suszymy, lekko podczesując włos. Na sucho łapy spryskujemy lakierem do włosów dla psów, aby utrwalić efekt bogatych kolumn. Pies jest gotowy do prezentacji na wystawie.

Airdale Terrier przygotowany do wystawy

Airdale Terrier przygotowany do wystawy